Web 2.0, een kreet waar veel over gesproken is en nog steeds veel over gesproken wordt in de vorm van bijvoorbeeld marketing 2.0 en journalistiek 2.0. Er is veel commotie rond de term web 2.0 geweest. Wat valt wel onder web 2.0 en wat niet? Er wordt zelfs al gesproken over web 3.0 en web 4.0.
Web 1.0, de voorganger van web 2.0 was zoals velen noemen ede ‘alleen lezen’ versie van het World Wide Web. De meeste websites in de periode tussen 1994 en 2004 vallen binnen deze categorie. Na web 1.0 is web 2.0 het tijdperk waarin de behoefte aan sociale contacten tot uiting kwam. Als deze redenering door zou worden getrokken, dan zal web 3.0 zich vooral richten op behoefte aan waardering en erkenning. Web 4.0 zou zich dan moeten richten op zelfontplooiing. Hieronder volgt een uitgebreidere beschrijving van de verschillende ‘versies’ van het web.
Web 2.0
De term Web 2.0 werd bekend na de eerste O’Reilly Media Web 2.0 conferentie in 2004. Hoewel de term een nieuwe versie van het World Wide doet voorstellen, verwijst het niet naar een update van technische specificaties, maar aan veranderingen op de manier hoe software ontwikkelaars en eindgebruikers het web gebruiken. Kernwoorden die centraal staan bij web 2.0 zijn samenwerken (collaboration) en informatie delen (sharing). Webapplicaties stellen internetgebruikers in staat om op een eenvoudige manier samen te werken en informatie met elkaar te delen. Forrester hanteert de volgende definitie voor web 2.0: A set of technologies and applications that enable efficient interaction among people, content, and data in support of collectively fostering new businesses, technology offerings, and social structures.
Web 2.0 is het tijdperk waarin de behoefte aan sociale contacten tot uiting komt, denk hierbij aan Twitter, Hyves, LinkedIn en Facebook. Ook komt naar voren dat de gebruiker centraal staat en dat deze de inhoud creëert en bepaald. Begrippen als AJAX, XML en API’s zijn technologieën waardoor web 2.0 zo succesvol zijn en zich onderscheiden van web 1.0 applicaties.
Web 3.0
Web 3.0 wordt ook wel het Semantic Web genoemd. Wikipedia omschrijft het Semantic Web als een evoluerende extensie van het rond 1991 geïntroduceerde World Wide Web. Het is een uitwerking van de visie van W3C-directeur Tim Berners-Lee over het Web als een universeel medium voor de uitwisseling van gegevens, informatie en kennis. Het uitdrukken van informatie op het internet op zo’n manier dat niet alleen mensen er mee kunnen omgaan, verwerken, linken e.d., maar dat dit ook softwarematig gaat. Eric Schmidt, de CEO van Google voegt daar het volgende aan toe: Web 3.0 is het op een andere manier bouwen van webapplicaties. Applicaties worden gecombineerd, zijn relatief klein, en werken voor verschillende mediakanalen. Een ander groot verschil is dat de applicaties niet meer via een winkel worden gekocht, maar gedistribueerd worden door middel van virals.
Nova Spivack, oprichter en CEO van Radar Networks omschrijft het Semantic Web als een reeks technologieën die zijn ontworpen om een bepaalde visie voor de toekomst te creëren. Een toekomst waarin alle kennis/informatie op het web toegankelijk is, in een formaat dat alle applicaties ze kunnen lezen en begrijpen. Door informatie toegankelijker te maken voor software zal de software uiteindelijk de informatie kunnen begrijpen, kunnen nadenken over deze informatie, en zelf informatie kunnen genereren. In andere woorden, software wordt intelligenter. Misschien niet zo intelligent als mensen, maar een stuk intelligenter dan de tekstverwerkers van tegenwoordig.
Web 4.0
Bij web 4.0 komen alle bovenstaande technologieën bij elkaar. Web 4.0 draait om het maken van connecties. Seth Godin noemt een aantal provocatieve voorbeelden waar zijn visie over web 4.0 duidelijk naar voren komt: “Ik heb een vlucht geboekt van Toledo naar Seattle maar de vlucht is geannuleerd. Mijn telefoon weet dat ik die vlucht moet hebben, weet dat het geannuleerd is en weet welke vlucht ik vervolgens dan wel moet hebben”. Een ander voorbeeld: “Ik ben te laat voor een diner. Mijn GPS telefoon weet dit omdat het mijn agenda heeft, mijn locatie, en de verkeersinformatie. De vertraging wordt vervolgens automatisch gemeld aan degenen die op mij wachten”. Zo noemt Godin nog een aantal voorbeelden waarin hij laat zien hoe web 4.0 er volgens hem uit komt te zien.
Nova spivack van Radar Networks noemt nog het WebOS. WebOS impliceert dat de intelligentie van machines een punt heeft bereikt dat het internet gebruikt kan worden als besturingssysteem. Het is moeilijk te voorspellen hoe de ontwikkelingen zullen lopen. Web 2.0, web 3.0 en web 4.0 blijven vage begrippen en er is moeilijk onderscheid te maken in deze kreten. Eén ding is echter zeker, het World Wide Web wordt steeds slimmer en groter en gaat een nog grotere rol spelen dan het nu al heeft.